Risotto, adı "pirinç" olarak tercüme edilen bir İtalyan yemeğidir, bu yüzden hazırlanmasındaki en önemli şeyin pirinç olduğunu tahmin etmek kolaydır. Dış kısımda yumuşak, iç kısımda sert olmalıdır.
Tarifini seç
Risotto için pirinç
Risotto için sadece üç çeşit pirinç uygundur: arborio, karnaroli ve nialo vialone. Bunlar İtalyan çeşitleri. Sıradan pirincin aksine, iki tür nişasta içerirler: amilopektin, dışta nişasta ve pirinç tanesinde amilaz - nişasta. Pirinç tanesinin yüzeyinde bulunan nişasta sayesinde bitmiş çanak dışarıda kremsi ve yumuşaktır. Bu nedenle, pişirmeden önce bu tür pirinçler asla yıkanmamalıdır. Ve tahıl içindeki nişasta bitmiş yemeği "al dente" yapar, yani "diş" anlamına gelir, yani bitmiş pirinç içeride biraz sert kalır.
Arborio, en yaygın ve kolayca temin edilebilen pirinç çeşididir. Bu pirincin taneleri büyüktür, bu yüzden ondan risotto yapmak en kolay yoldur. Ayrıca çok miktarda amilopektin içerirler. Bu pirincin tek dezavantajı, pişirildikten sonra hemen servis edilmesi gerektiğidir, çünkü birkaç dakika içinde birbirine yapışacak ve yulaf lapasına dönüşecektir. Bu nedenle, bu pirinç çeşidi, karmaşık yan yemekler olmadan klasik risotto yapmak için idealdir. Örneğin, peynir veya mantarlı risotto.
Karnaroli - amilopektin ve amilaz içeren geniş ince taneli pirinç. Üç çeşit arasından en pahalı olanıdır, ancak aynı zamanda en çok yönlüdür. Bu pirinçten risotto yapmak daha zordur. Pişmiş pirinç, görünümünü arborio'dan biraz daha uzun süre korur. En çok kuşkonmaz veya oyunla risotto pişirmek için kullanın.
Vialone nano erişilemeyen pirinç çeşididir. Genellikle restoran pratiğinde kullanılır, çünkü bu pirincin taneleri arboriodakinden daha küçüktür ve düşük bir amilopektin seviyesine sahiptir. Her türlü risotto yapmak için uygundur.
Pirinç alırken, ambalaj tarihine dikkat etmeniz gerekir. Pirinç uzun bir süre paketlendiyse, muhtemelen ambalajın sık sık transfer edildiği ve tahılların doğrayıp içinde kırıldığı muhtemeldir. Paket "risotto için pirinç" diyorsa, bu büyük olasılıkla arborio türüdür.